Brassica napus L., nawożenie, pobranie azotu, pobranie siarki, rośliny oleiste

Podstawę badań stanowiło trzyletnie ścisłe doświadczenie polowe, realizowane na czarnej ziemi zdegradowanej, o odczynie obojętnym i niskiej zasobności w przyswajalną siarkę. Dwuczynnikowe doświadczenie założono w układzie równoważnych bloków. Czynnikiem I rzędu były dawki azotu (w kg·ha^-1: 0, 60, 120, 180), czynnikiem II rzędu – dawki siarki (w kg·ha^-1: 0, 20, 60). Dodatkowym aspektem badań było zróżnicowanie sposobów stosowania siarki (przedsiewnie – doglebowo oraz pogłównie – dolistnie). Uprawiano rzepak jary odmiany populacyjnej Star. Z przeprowadzonych badań wynika, ze warunki pogodowe w poszczególnych sezonach wegetacyjnych miały znaczący wpływ na pobranie azotu i siarki z plonem nasion rzepaku jarego, a także na efektywność rolniczą i wykorzystanie azotu z nawozów. W każdym sezonie wegetacyjnym wartości badanych parametrów były większe  w warunkach łącznego nawożenia azotem i siarką niż bez siarki. Sposób aplikacji siarki wyraźnie różnicował tylko pobranie badanych pierwiastków z plonem nasion rzepaku jarego nawożonego wyłącznie tym składnikiem. Uzyskane wyniki wskazują, że suplementacja siarki poprzez wpływ na pobranie azotu oraz jego efektywność rolniczą i wykorzystanie z nawozów może mieć pozytywne skutki ekonomiczne i ekologiczne.

Pełny tekst